Karaçay-Çerkes Cumhuriyeti; Kuzey Kafkasya'da bulunan, Rusya Federasyonu üyesi bir cumhuriyettir. Yüzölçümü 14.100 km²'dir. Başkenti Çerkessk olup, ikinci büyük kenti de Karaçayevsk'dir.
Bölgede 130 adet göl vardır. Bölgenin en yüksek dağı Elbruz, eğer Kafkaslar Avrupa'nın sınırı olarak kabul edilirse, Avrupa'nın en yüksek dağıdır.
aynı zamanda Avrupa'nın da en yüksek dağdır.Cumhuriyette altın, kömür ve kil yatakları işlenmektedir.Ocak ayında sıcaklık ortalaması -3.2 °C,Temmuz ortalamaı da +20.6 °C'dir.Karaçay rayonundaki Biyçe Sın önemli yaylalardandır.Bir tuz gölü de vardır.
•Etnik gruplar
Cumhuriyet nüfusu içinde 2002'de Karaçaylar % 38.5, Ruslar % 33.6, Çerkesler % 11.3 idi.Diğer gruplar içinde Abazalar % 7.4, Nogaylar % 3.4, Osetler (3,333, ya da % 0.8), Ukraynalılar (3,331, ya da % 0.8), Ermeniler (3,197, ya da % 0.7), Tatarlar (2,021, ya da % 0.5), diğer küçük gruplar da nüfusun % 0.5'i idi.[kaynak belirtilmeli]
1926 sayımı 1939 sayımı 1959 sayımı 1970 sayımı 1979 sayımı 1989 sayımı 2002 sayımı
Karaçaylar 52,875 (%52.0), 70,932 (%29.2), 67,830 (%24.4), 97,104 (%28.2), 109,196 (%29.7),129,449 (%31.2), 169,198 (%38.5).
Çerkesler 16,186 (%15.9), 17,667 (%7.3), 24,145 (%8.7), 31,190 (%9.0), 34,430 (%9.4),40,241 (%9.7), 49,591 (%11.3).
Abazalar 13,731 (%13.5), 14,138 (%5.8), 18,159 (%6.5), 22,896 (%6.6), 24,245 (%6.6),27,475 (%6.6), 32,346 (%7.4).
Ruslar 2,593 (%2.6), 118,785 (%48.8), 141,843 (%51.0), 162,442 (%47.1), 165,451 (%45.1), 175,931 (%42.4), 147,878 (%33.6).
Nogaylar 6,263 (%6.2), 6,869 (%2.8), 8,903 (%3.2), 11,062 (%3.2), 11,872 (%3.2),12,993 (%3.1), 14,873 (%3.4).
Diğerleri 9,961 (%9.8), 14,810 (%6.1), 17,079 (%6.1), 19,957 (%5.8), 21,917 (%6.0), 28,881 (%7.0), 25,584 (%5.8).
1830-1838 yılları arasında Rus istilasına uğramıştır. Karaçayca ile Balkarca ortak bir edebiyat dili kullanır, bu dile Karaçay-Balkarca da denir. Ruslar, 1830'dan sonra, özellikle 1860'larda yoğunlaşmak üzere bölgeyi kolonize etmişlerdir. Karaçay-Çerkes Cumhuriyeti'nin güneyi dağlık, güzel manzaralı, mineral suları ve küçük gölleri bulunan turistik bir yöredir. Kuzeye doğru akan ırmakların dar ve uzun vadilerinde sulama ile yoğun (intansif) tarım yapılır. Bu vadilerde 3-5 km aralıklarla köyler sıralanır. Küçük ve büyükbaş hayvancılık ve arıcılık önemlidir. Karaçaylar, Çerkes ve Abazalara göre geleneklerine daha fazla bağlıdırlar.
12 Ocak 1922'de Rus Sovyet Federatif Sosyalist Cumhuriyeti'ne bağlı "Karaçay-Çerkes Özerk Oblastı" (K-ÇÖO ya da kısaca "Karaçay-Çerkesya") adıyla kuruldu. Oblast, 26 Nisan 1926'da merkezi Karaçayevsk kenti olan "Karaçay Özerk Oblastı" (KÖO) ve merkezi Çerkessk olan "Çerkes Ulusal Okrugu" (ÇUO) biçiminde ikiye ayrıldı. ÇUO, 30 Nisan 1928'de "Çerkes Özerk Oblastı" (ÇÖO) adını aldı.
Çoğunca güneydeki dağlık kesim vadilerinde yaşayan Karaçaylar, İkinci Dünya Savaşı'nda, düşman Alman işgalcilerle işbirliği yaptıkları gerekçesiyle 1943'te Kazakistan'a sürüldüler, ayrıca Balkarlar, İnguşlar, Çeçenler, Ahıska Türkleri, Kırım Tatarları, ve Kalmıklar da Kalmıkya'dan aynı gerekçelerle Kazakistan ve Kırgızistan gibi uzak yerlere sürüldüler ve özerk yönetimleri de kaldırıldı. Karaçay ve Balkarların ayrıldığı toprakların bir bölümü Gürcistan'a bağlandı ve buralara Svanlar yerleştirildi. Bu halklara 1956 yılında, Sovyet üst yönetimince alınan bir karar gereğince hakları geri verildi, 1957 yılında da eski özerk yönetimleri yeniden oluşturularak, sürgündekiler eski topraklarına geri getirildiler. Eski Karaçay toprakları ,mevcut Çerkes Özerk Oblastı ile birleştirilerek, 1926 öncesinde olduğu gibi yeniden bir Karaçay-Çerkes Özerk Oblası oluşturuldu. Svanlar ise getirildikleri Gürcistan'a geri gönderildiler. 1957 sonrasında Karaçaylar, eski yerleri dışında, Çerkessk kentine, Adıge, Rus ve Abaza yerleşmeleri ile bu yerlerin çevrelerine de yerleştirildiler
